Πολεμώ, σκληρά πολεμώ,
όπως ο γέρος τα χρόνια του,
ό,τι λιγότερο χάσει η σαφήνεια καλό θα είναι,
η ασάφεια με κούρασε...
Δές τον καιρό πως γυρνάει, σταματά να μιλάει,
μήπως χάσει ο ήχος σκέπτεται μόνο, πως τη νιότη χτυπά,
δεν έχει εικόνα μήπως χάσει η πείρα.
Παρακαταθήκης τοπίο η ζωή, είτε έτσι είτε αλλιώς,
άλλο δεν σε αντέχω, το μέγιστο ψέμα σου κόσμε,
άλλο δεν βαστώ.
Ξέρεις τι είσαι Ζωή?
Δάνειο είσαι.
Ενα τοπίο παρακαταθήκης Οστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου