Είναι φορές που σταματά ο χρόνος παγώνει και, όλα γυρίζουν ένα γύρω σε χορό ζωηρό σε μια πίστα αδειανή, ήχοι και χρώματα μαζί μια συνεχόμενη βουή, εικόνες εναλλασόμενες γοργά λές και αλλάζει ο κόσμος. Δίχως λόγο είσαι ένας ξένος μέσα σε ξένους. Χωρίς φωνή που μπορεί να ακουστεί, έρημος μέσα στο πλήθος μόνος σου...
Και μετά ένα ορμητικό κύμα παλλίροιας σε παρασύρει πολύ μακριά μέσα στον χρόνο σε γνώριμους τόπους μέσα σε ξεχασμένους φίλους και εχθρούς που θέλεις να αποφύγεις...
Μια ζωή που τρεμοσβήνει μονάχη μέσα σε έναν κόσμο εχθρικό, με του θανάτου την απειλή την αμείλικτη.
Κόσμος ψεύτικος, είδωλα ξεπεσμένα. Πρόσωπα χαρούμενα, πρόσωπα θλιμμένα. Ανθρωποι μέσα στο πλήθος, ανώνυμοι, άγνωστοι και εσύ να ζείς μέσα για πάντα εκεί...
Τα χείλη η λύπη καίει, το δάκρυ χαράζει τα μάγουλα.Οιρυτίδες έκφρασης πολλαπλασιάζονται. Σκυθρωπά ζυγωματικά. Είσαι μια άμοιρη καρδιά στα χείλη της αβύσσου...
Διψάς να πιείς νερό καθάριο απο την πηγή μα κανείς δεν είναι διαθέσιμος να σου το προσφέρει...
Μια τρώγλη έχεις για σπίτι, λίγα ψίχουλα για δείπνο. Περισσότερα ψίχουλα απο σένα είχε ο Λάζαρος του Ευαγγελίου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου